Gerardo Soto y Koelemeijer: Wie is er bang voor wiskunde?

Geen enkele boekbespreking is objectief, maar deze nog minder dan de meeste andere, want ik ken Gerardo goed, deel zijn vak en in veel opzichten ook zijn visie op wiskunde en onderwijs. Ik heb in dit boek dan ook zelf niet zoveel nieuws gelezen. Maar voor mensen die wiskunde zien als een vak dat je óf kunt, óf niet kunt, die denken dat wiskunde niet voor hen is omdat ze geen genie zijn, juist voor die mensen is dit boek bedoeld.

Het boek bestaat uit vier delen, elk over een ander thema. Het eerste essay heeft het boek zijn titel bezorgd: dat gaat over wiskundeangst. Wiskundeangst is een bestaand, want meetbaar, fenomeen. Mensen met wiskundeangst ervaren angst, pijn, vóór het moeten uitvoeren van een wiskundetaak. Daardoor raakt hun werkgeheugen bezet door angstgevoelens en daardoor kunnen ze die taak alleen nog maar minder goed uitvoeren. In dit deel legt Gerardo uit hoe wiskundeangst kan ontstaan en welke interventies goed of juist minder goed zijn tegen wiskundeangst. Interessant is dat duidelijk wordt dat het optreden van wiskundeangst niet te maken heeft met hoeveel talent iemand heeft voor wiskunde, ook iemand die goed in wiskunde is kan wiskundeangst ervaren.

Advertenties

Eva Menasse: Quasikristallen

Ik ging dit boek vooral lezen vanwege de titel en de kaft. Maar al snel bleek dat het verhaal helemaal niets met wiskunde of kristallen te maken heeft. Het gaat over Xane Molin, een vrouw die we in elk hoofdstuk vanuit een ander gezichtspunt meemaken.

Het boek begint met een dramatische zomer. Die zien we vanuit het perspectief van Judith, die in een weinig stabiele thuissituatie opgroeit. Xane is haar beste vriendin, en samen zijn ze ook vriendinnen van de wat aparte Claudia die ze achter haar rug om wat belachelijk maken. Daarna zien we Xane als deelnemer aan een excursie naar Auschwitz. Vanuit de ervaringen van haar huurbaas, wiens kruisbeeld Xane gebruikt in een film die ze maakt. Andere perspectieven zijn die van Judiths zusje, een internationaal bekende, oudere man met wie Xane een bijzondere band krijgt, haar vruchtbaarheidsarts, Xane zelf, haar stiefdochter, vader, echtgenoot, buurvrouw, en uiteindelijk haar zoon die op een laatste eigengereide actie reageert in brieven.

Veronica Henry: How to find love in a bookshop

Ik houd van literatuur lezen, maar als het heel druk is op mijn werk (zoals nu, wat je ook wel kunt zien aan mijn blogfrequentie de laatste weken) vind ik ook een makkelijk boek wel fijn. Meestal lees ik dan kinderboeken of detectives, maar nu begon ik tussen het nakijken van grote stapels lesplannen door aan How to find love in a bookshop.

Sowieso vind ik boeken over boeken en boekwinkels vaak leuk. In dit boek neemt hoofdpersoon Emilia de boekhandel van haar vader over, die net overleden is. Die boekwinkel staat in een idyllisch dorpje en het oog van de lokale gladde projectontwikkelaar is ook op dit pand gevallen. (Dat doet een belletje rinkelen, want dat lijkt op de film You’ve got mail die inderdaad ongeveer in dezelfde categorie valt als dit boek.) Emilia, die tot voor kort in het buitenland woonde, leert de inwoners van het dorp beter kennen, blijkt net zo’n warme persoonlijkheid te zijn als haar vader, en krijgt allerlei tegenslagen over zich heen. Het is onduidelijk of de boekwinkel wel open kan blijven, want haar vader hield zich meer met boeken en mensen bezig dan met geld verdienen.

Helene Hanff: The Duchess of Bloomsbury Street

Een tijdje geleden schreef ik over het prachtige 84, Charing Cross Road. En zoals altijd als ik enthousiast ben over een boek ging ik direct op zoek naar meer boeken van dezelfde schrijver. In dit geval lag de keuze voor de hand: The Duchess of Bloomsbury Street is in feite een soort vervolg.

Waar Hanff in 84, Charing Cross Road ervan droomde om naar Londen te gaan maar het niet deed (voornamelijk door geldgebrek, maar misschien vond ze het ook wel een beetje eng), kreeg ze in 1971 die kans uiteindelijk toch. En dat kwam juist door dat boek: het werd heel goed ontvangen en zou ook in Engeland uitkomen, en de uitgever wilde haar graag erbij hebben in Londen.

Het treurige was natuurlijk dat Frank Doel inmiddels overleden was en de boekhandel in kwestie opgedoekt. Hanff kon nog net het ontruimde pand in voor er wat anders zat en zag de grote letters van de naam nog liggen. Er werden foto’s van haar gemaakt in het pand waar ze nooit geweest was toen de boekhandel nog bestond.

Bregje Hofstede: Drift

Ik heb gemengde gevoelens over dit boek. Het is knap geschreven, op sommige momenten greep het me, meestal waren dat de momenten waarop de pijnpunten tussen Bregje en Luc het duidelijkst naar voren kwamen. Op sommige andere momenten deed het me niet zoveel en werd het geanalyseer me wat teveel.

Het verhaal begint midden in de nacht. Hoofdpersoon Bregje zit midden in Brussel op straat met een grote rugzak die helemaal gevuld is met al haar dagboeken. Ze is weggegaan bij haar man Luc, met wie ze al sinds de middelbare school samen is. Daarna komt per dag wat er volgt. Bregje zwerft langs hotels en Airbnb’s in de stad, ze gaat even bij haar ouders logeren maar houdt dat niet zo lang vol, ze vertrekt zelfs naar Napels omdat dat even duur is als in Brussel blijven.

In de loop van die dagen blikt Bregje terug op de relatie. We lezen hoe ze elkaar ontmoetten, hoe ze wat kregen met elkaar. We lezen ook hoe verschillend ze van het begin af aan ook waren: Luc kwam uit een gebroken gezin, hij woonde alleen met zijn vader en had een Franse moeder, hij vraagt zich ergens in het boek af of zijn moeder misschien nog baby-foto’s van hem heeft. Bregje daarentegen komt uit een stabiel en liefdevol gezin vol familie-uitdrukkingen en met een speciaal voor haar volgeschreven schrift over haar jeugd, waarin haar ouders al anekdotes over haar bijhielden. Dat schrift dient nu om uit te zoeken wie ze was vóór Luc, en ze leest al haar dagboeken minutieus door om er achter te komen wat er nou eigenlijk gebeurd is. Om aanwijzingen te zoeken dat de relatie gedoemd was te mislukken, misschien.

J.K. Rowling: Fantastic beasts and where to find them – the original screenplay

Dit boek heeft een lange titel, en de reden is dat Rowling twee verschillende boeken geschreven heeft met dezelfde titel: Fantastic beasts and where to find them. Eéntje is dit boek, het filmscript van de film met dezelfde titel. Het andere is een boekje dat ze schreef voor een goed doel. Het is één van de leerboeken van Harry Potter op Hogwarts, en op de kaft staat als auteursnaam dan ook Newt Scamander. En dat is dan weer de hoofdpersoon van de film en dus dit boek. Het verhaal speelt in 1926, dat is lang voor Harry Potter werd geboren en in die tijd waren heel andere wereldwijde krachtmetingen aan de gang in de tovenaarswereld. Daar gaat dit boek over.

Newt Scamander is dol op magische dieren (wat uiteindelijk dus ook uitmondt in dat schoolboek). Hij verzamelt ze en verzorgt ze. Magische dieren moeten verborgen gehouden worden voor Muggles (No-maj’s in de VS), mensen die geen tovenaar zijn. In de film komt Newt aan in New York met een (magische) koffer vol dieren, en al snel raakt hij in de problemen: een van zijn dieren ontsnapt en rent de bank in. Het is een Niffler, die altijd op zoek is naar blinkende dingen om in zijn buidel te stoppen. Dat blijft niet onopgemerkt. In de bank komt Newt Jacob Kowalski tegen, die een lening probeert te krijgen om een bakkerij te openen. Ze worden gepakt door Tina Goldstein, een ontslagen auror, die hen aangeeft bij de autoriteiten om weer serieus genomen te worden.

Helene Hanff: 84, Charing Cross Road

Wat een ontzettend charmant boekje is dit. Het boek begint met een brief die Helene Hanff in 1949 schrijft naar boekhandel Marks & Co in Londen. Hanff woont in New York en kan daar lastig goedkope en mooie edities vinden van de Engelse literatuur waar ze zo geïnteresseerd in is. Ze heeft een advertentie gelezen van Marks & Co en vraagt om een paar boeken:

Gentlemen:
Your ad in the Saturday Review of Literature says that you specialize in out-of-print books. The phrase “antiquarian booksellers” scares me somewhat, as I equate “antique” with expensive. I am a poor writer with an antiquarian taste in books and all the things I want are impossible to get over here except in very expensive rare editions, or in Barnes & Noble’s grimy, marked-up schoolboy copies.
I enclose a list of my most pressing problems. If you have clean secondhand copies of any of the books on the list, for no more than $5.00 each, will you consider this a purchase order and send them to me?

Matt Haig: How to stop time

De hoofdpersoon van dit boek, Tom Hazard, is oud. En niet gewoon oud als een oude man: hij ziet eruit als ergens in de veertig, maar hij leeft al meer dan vierhonderd jaar. Vanaf een bepaald moment in zijn puberteit verouderde hij nauwelijks meer. Hij veroudert ongeveer veertien keer zo langzaam als gewone mensen.

Dat klinkt mooi, maar brengt hem al tamelijk snel in de problemen. Het valt namelijk nogal op dat hij er hetzelfde uit blijft zien, zeker in een tijd waarin mensen al vroeg een oud uiterlijk kregen. Dat kan niets anders zijn dan hekserij!

Het feit dat hij niet ouder lijkt te worden noodzaakt hem elke zoveel jaar een nieuw leven te beginnen, onder een nieuwe naam, op een plek waar niemand hem eerder kende. Hij blijkt niet de enige te zijn: eind negentiende eeuw wordt hij benaderd door Hendrich, iemand met dezelfde aandoening. Hij verzamelt de mensen die dit hebben en zegt ze te beschermen tegen de onderzoeksinstituten en andere bedreigingen. Als tegenprestatie moet Tom elke acht jaar een opdracht vervullen, meestal is dat een ander recruteren.

Maggie O’Farrell: I am, I am, I am

Als je mijn blog vaker leest zul je al gemerkt hebben dat ik de boeken van Maggie O’Farrell begin dit jaar ontdekte en langzaam maar zeker al haar boeken aan het lezen ben. Dit boek, haar recentste, is anders dan de andere, want het is geen fictie. Het is het verhaal van O’Farrells eigen leven, maar het is geen gewone autobiografie: ze beschrijft haar leven aan de hand van de momenten waarop ze bijna dood ging.

En dat zijn er behoorlijk veel, de ondertitel verklapt het al: seventeen brushes with death. Veel meer dan bij de meeste mensen, lijkt me zo, maar misschien vergis ik me wel. De beschrijvingen van al die momenten zijn niet chronologisch. Er staat steeds precies bij in welk jaar het plaatsvond. En de ervaringen zijn ook heel verschillend. Maar toch hebben ze direct of indirect ook vaak met elkaar te maken.

Miek Zwamborn: De duimsprong

Wat een mooi boek is dit! Het gaat over een vrouw die samen met een vriend, Jens, tochten heeft gemaakt in de bergen. Maar plotseling hoort niemand meer wat van Jens, hij is verdwenen, vermist. In haar verdriet gaat ze op zoek naar de plekken waar hij kwam, waar hij haar kaarten vandaan gestuurd heeft. Ze weet ook wel dat ze hem niet gaat vinden.

Eerder al raakte ze gefascineerd door de bergen, de geologie, door natuurhistorische musea. Zo komt ze op het spoor van de negentiende-eeuwse Zwitserse geoloog Albert Heim. Heim maakte al op jonge leeftijd tochten door de bergen en hij maakte tekeningen en prachtige, nauwkeurige maquettes van wat hij zag. Hij bracht de Alpen in kaart.

Voor de hoofdpersoon gaan de zoektocht naar Jens en die naar Heim samen op. In het boek lezen we door elkaar heen waar de hoofdpersoon is, wat er eerder gebeurd is, en wat ze ontdekt over het leven en werk van Heim. Zijn jeugd, studie, carrière, huwelijk met een zelfstandige vrouw die ook studeert en arts wordt. Foto’s van landschappen, en ook oude foto’s van en door Heim gemaakt, zijn deel van het verhaal. Net als oude kaarten, brieven, tekeningen. Het is jammer dat alles in zwart-wit is afgedrukt.