Vonne van der Meer: Eilandgasten

Wat lees je als het einde van het schooljaar nadert, je te moe bent voor ingewikkelde boeken en ook eens wat anders wil lezen dan een detective omdat je de plot steeds vaker al in het eerste kwart van het boek geraden hebt? In dit geval: iets om alvast een beetje in de vakantiesfeer te komen.

Dit boek speelt op Vlieland, daar was ik vorige zomer een weekje op vakantie. Ik heb het al eens eerder gelezen, maar dat is lang geleden en was vóór ik op een Waddeneiland op vakantie was geweest. Daarom leek het me leuk het opnieuw te lezen, en dat was het ook, zeker omdat ik bij de beschrijvingen van het eiland nu ook voor me zag hoe het er daar echt uitziet.

Advertenties

Rascha Peper: Oesters

Als je mijn blog vaker leest is het je vast al opgevallen dat ik Rascha Peper een goede schrijver vind, dit is namelijk al het zevende boek van haar dat ik gelezen heb sinds ik met deze blog begonnen ben, en dat is pas ongeveer een jaar geleden. Dit boek is een van haar dunnere, maar daarom niet minder mooi.

Het verhaal gaat over Olga, die met haar man Harold in Wenen woont. Ze is herstellende van een ziekte en wat depressief, waarvoor ze bij een psychiater loopt. Ze kijkt terug, en het belangrijkste wat haar is overkomen in haar leven tot nu toe is de relatie die ze had met Frank de Winter. Toen ze ziek was, ging ze steeds meer aan hem denken.

Jan de Zanger: De fietser

De fietser hoort bij Ben is dood. Dat boek is een jeugdboek en gaat over de ervaringen van de klasgenoten van Ben na Bens overlijden. In dat boek is docent Bert den Hartog opeens vermist: hij is ’s ochtends weggefietst, leerling Fer heeft hem vlakbij school nog ingehaald. Maar hij komt niet aan op school, zijn vrouw weet ook niet waar hij is. Aan het eind van het boek duikt hij weer op, maar in Ben is dood komen we er niet achter waar hij is geweest.

Een jaar later (in 1982) publiceerde De Zanger De fietser, een roman voor volwassenen. Nu wordt het verhaal van Bert den Hartog verteld. Den Hartog is niet erg gelukkig in zijn werk. Hij ziet om zich heen hoe collega’s zich laten afkeuren en hij wil dat ook. Hij maakt een plan om een paar dagen te verdwijnen: net genoeg om te laten zien dat het hem allemaal teveel geworden is. Dat doet hij door weg te fietsen. Fietsen is zijn grootste hobby, vroeger maakte hij lange tochten in de vakanties en nu fietst hij elke avond een vast rondje om zijn hoofd leeg te maken en zijn vrouw te ontlopen.

Jan de Zanger: Ben is dood

Jan de Zanger schreef in de jaren ’80 boeken die we tegenwoordig in het genre young adult zouden onderbrengen. Hadden we er maar wat van gezegd! valt daaronder, en dit boek ook. Ook dit boek las ik voor het eerst toen ik zelf op de middelbare school zat.

De titel zegt het al: Ben is dood. Het verhaal begint als de klas van Ben net gehoord heeft dat hij verongelukt is, geschept door een bus. Hoofdpersoon Fer realiseert zich dat hij eigenlijk maar heel weinig weet over Ben, en ook over zijn andere klasgenoten. Ze zitten in 4 havo, die klas bestaat voor de helft uit leerlingen die van de mavo kwamen (en ook nog eens van verschillende scholen, stapelen was in die tijd blijkbaar wat gebruikelijker dan nu) en verder uit leerlingen uit verschillende 3 havo-klassen en nog een enkele zittenblijver.

Jan de Zanger: Hadden we er maar wat van gezegd!

Anders dan in de meeste jeugdboeken zijn de hoofdpersonen in dit boek volwassen. Het verhaal begint als Pieter Vink, vooraan in de veertig, na 25 jaar terug komt op zijn oude middelbare school. De school viert een jubileum en er is een grote reünie.

Pieter realiseert zich dat hij maar heel weinig herinneringen aan zijn schooltijd heeft, hij kan zich maar enkele klasgenoten direct voor de geest halen. Hij ontmoet als eerste Joyce, de vrouw op wie hij vroeger verliefd was, zij praat hem bij. De rest van de klas blijkt elkaar nog goed te kennen en elke vijf jaar bij elkaar te komen, hij heeft die uitnodigingen nooit ontvangen, en elke keer hebben ze zich afgevraagd waar hij toch terechtgekomen zou zijn. In de loop van de dag, als hij de gezichten, gebaren, houdingen, stemmen weer ziet, keren zijn herinneringen terug. En die hebben te maken met de nachtmerries die hem al die tijd al achtervolgen.

Elke Geurts: De weg naar zee

Tessa is op weg naar zee. In de brandende zon trekt ze de bolderkar met daarop alle spullen en haar zevenjarige dochter Summer door het mulle zand in de duinen. Ze is op vakantie, met haar vriendin Gina en hun beider dochters. Ze zijn even oud, hun dochters ook, hun levens lopen parallel. Maar zijn toch zo verschillend.

Tijdens de tocht naar zee overdenkt Tessa haar leven, en dan vooral haar leven met Summer en haar relatie met Dylan, haar Australische ex-echtgenoot. Tessa is een perfectionist, ze doet overal extreem haar best op, al is wat ze bereikt heeft in de ogen van haar vader nooit goed genoeg. Ook Summer niet, want Summer is geen gewone baby. Al snel in het verhaal komt dat vermoeden op en later wordt het expliciet bevestigd. Tessa vindt het heel moeilijk om met haar dochters handicap om te gaan, ze probeert haar zo normaal mogelijk te maken, al kost dat extreem veel pijn en moeite.

Aukelien Weverling: In alle steden

Volgens mij heeft dit boek niet zo heel veel aandacht gekregen, in tegenstelling tot het eerder besproken Concept M van Aafke Romeijn, terwijl het in zekere zin vergelijkbare boeken zijn. In alle steden speelt ook in de toekomst (een stuk verder dan Concept M) en het schetst eveneens een mogelijke richting waar het op kan gaan in onze samenleving. Op de Boekie Night vertelde Romeijn dat ze haar boek onder verschillende genres schaart, waaronder science fiction, deels omdat ze merkte dat ze dan een breder publiek aansprak: sommige vrienden van haar lezen veel Amerikaanse science fiction en zijn normaal gesproken niet genegen om Nederlandstalige literatuur te lezen, maar door dat label erop te plakken werd haar boek ook voor hen interessant. Die mensen moeten zeker ook In alle steden lezen.

Het allerknapste aan dit boek is niet eens zozeer het verhaal, maar de stem en dan voornamelijk de taal van de hoofdpersoon. Die hoofdpersoon, Bennie, is zijn baan kwijt, wat in de samenleving van dan betekent dat hij ook zijn huis kwijt is en moet terugverhuizen naar wijk F, waar hij oorspronkelijk vandaan komt. In de maatschappij in het boek, waar het Verenigd Christendom de staatsreligie is, zien we net zo’n scheiding van wijken als in bijvoorbeeld The Hunger Games, waarin één wijk de rijkste en schoonste is. In die wijk mag (!) Bennie een poos kerstbomen verkopen, met een nachtwachtfunctie, zodat hij een lekker kacheltje tot zijn beschikking heeft.

Judith Visser: Zondagskind

Dit is een bijzonder boek. Het beschrijft chronologisch de hele jeugd van Jasmijn Vink, een meisje met Asperger. Dat weet ze zelf dan nog niet, en haar ouders en leerkrachten ook niet, al is al vroeg duidelijk dat ze anders is dan anderen. Als lezer lezen we dat wel al in het begin van het boek, dus een spoiler is het niet. We lezen haar ervaringen dus al met die kennis van achteraf, zodat alle gebeurtenissen meteen in dat licht staan.

Jasmijn heeft moeite met contact: ze kan al heel vroeg lezen, maar ze kan niet praten met andere volwassenen dan haar ouders en opa en oma. Het duurt op de kleuterschool maanden voor ze ook maar een woord wisselt met haar juf. Jasmijn is snel overprikkeld, en prikkels zijn er nogal veel op zo’n kleuterschool. De eerste schooldag al loopt ze weg: hier wil ze helemaal niet zijn. Doordat andere mensen haar vreemde gedrag soms aanzien voor arrogant, opzettelijk en recalcitrant komt ze regelmatig in vervelende situaties terecht. De enige bij wie ze echt zichzelf is, is haar hond Senta.

Aafke Romeijn: Concept M

Dit boek speelt in een alternatief heden. De samenleving lijkt in bijna alles op de onze, het speelt in 2020, en toch is er veel ook anders. In het Nederland van dit verhaal is een epidemie van kleurloosheid uitgebroken: een ziekte die in 1955 opdook toen de eerste baby met die ziekte geboren werd in Enschede. Eerst overleden alle baby’s met de aandoening, langzamerhand is er een geneesmiddel ontwikkeld, kleurstof, waardoor de patiënten een redelijk normaal leven kunnen leiden. Hoewel ze zwak zijn, slecht tegen zonlicht kunnen, vaak botten breken, vaker ziek zijn en ook eerder dood gaan.

Studente Hava (vroeger Eva) is kleurloos. Haar moeder Marijke is een bekend publiciste en zij is sinds Hava’s jeugd steeds op de bres gesprongen om voor gelijke behandeling van kleurlozen te strijden. Maar Hava is het niet langer met haar moeder eens: de maatschappelijke kosten van de epidemie beginnen de spuigaten uit te lopen en de grenzen van wat mensen nog willen accepteren qua verzorgingsstaat zijn langzamerhand wel bereikt.

Rascha Peper: Wie scheep gaat

Van de boeken die ik van Rascha Peper heb gelezen is dit verreweg het dikste, 480 bladzijdes. Qua thema’s en personages lijkt het wel op sommige van haar andere boeken: een beetje een nerdachtige onderzoeker, de stad New York, een verhaal uit het verleden dat nog invloed heeft op wat er nu gebeurt.

Dat verhaal is de verdwijning van Hanna. Ze is twee jaar geleden verdronken toen ze met haar nieuwe liefde op een bootje zat dat verging. We lezen per hoofdstuk over het leven van verschillende personages die als verbindende (of juist: splijtende) factor Hanna hebben. Nichtje Emma, vader Alphons LeCoultre, exen Gerard en Robin die ooit elkaars beste vrienden waren, en dan is er nog een man die bij allerlei huizen binnensluipt omdat hij geilt op lades met damesslipjes. Hij heeft Hanna niet gekend, maar zijn rol in het verhaal blijkt cruciaal te zijn voor de lezer. En dan zijn er nog de blauwe badeendjes.