Catherine Chung: The tenth muse

Toen ik over dit boek las was ik meteen nieuwsgierig: het gaat over een Chinees-Amerikaanse vrouwelijke wiskundige, Katherine, en haar geschiedenis. Inmiddels is Katherine al behoorlijk op leeftijd, maar het grootste deel van het boek gaat over haar jeugd, studie en prille carrière.

Katherine groeit op in het Amerika van de jaren ’50 en ze voelt zich op meerdere manieren anders: ze is half Chinees en daar wordt ze regelmatig mee geconfronteerd, en ze is een slim meisje, en ook daarmee loopt ze tegen problemen aan. Haar juf vindt haar te bijdehand als ze dingen snel oplost. Maar Katherines vader stimuleert haar juist, hij bouwt een radio met haar en in een periode waarin ze somber is geeft hij haar een telescoop. Maar hij blijft haar waarschuwen dat het voor een meisje bijna onmogelijk zal zijn een echte baan te vinden in die riching.

Haar vader is heel belangrijk, zeker nadat haar moeder het gezin verlaten heeft. Maar langzaam (nou ja, schoksgewijs is een beter woord) komt Katherine er achter dat haar achtergrond toch behoorlijk anders in elkaar zit dan ze altijd gedacht heeft.

Gerardo Soto y Koelemeijer: Wie is er bang voor wiskunde?

Geen enkele boekbespreking is objectief, maar deze nog minder dan de meeste andere, want ik ken Gerardo goed, deel zijn vak en in veel opzichten ook zijn visie op wiskunde en onderwijs. Ik heb in dit boek dan ook zelf niet zoveel nieuws gelezen. Maar voor mensen die wiskunde zien als een vak dat je óf kunt, óf niet kunt, die denken dat wiskunde niet voor hen is omdat ze geen genie zijn, juist voor die mensen is dit boek bedoeld.

Het boek bestaat uit vier delen, elk over een ander thema. Het eerste essay heeft het boek zijn titel bezorgd: dat gaat over wiskundeangst. Wiskundeangst is een bestaand, want meetbaar, fenomeen. Mensen met wiskundeangst ervaren angst, pijn, vóór het moeten uitvoeren van een wiskundetaak. Daardoor raakt hun werkgeheugen bezet door angstgevoelens en daardoor kunnen ze die taak alleen nog maar minder goed uitvoeren. In dit deel legt Gerardo uit hoe wiskundeangst kan ontstaan en welke interventies goed of juist minder goed zijn tegen wiskundeangst. Interessant is dat duidelijk wordt dat het optreden van wiskundeangst niet te maken heeft met hoeveel talent iemand heeft voor wiskunde, ook iemand die goed in wiskunde is kan wiskundeangst ervaren.

Miek Zwamborn: De duimsprong

Wat een mooi boek is dit! Het gaat over een vrouw die samen met een vriend, Jens, tochten heeft gemaakt in de bergen. Maar plotseling hoort niemand meer wat van Jens, hij is verdwenen, vermist. In haar verdriet gaat ze op zoek naar de plekken waar hij kwam, waar hij haar kaarten vandaan gestuurd heeft. Ze weet ook wel dat ze hem niet gaat vinden.

Eerder al raakte ze gefascineerd door de bergen, de geologie, door natuurhistorische musea. Zo komt ze op het spoor van de negentiende-eeuwse Zwitserse geoloog Albert Heim. Heim maakte al op jonge leeftijd tochten door de bergen en hij maakte tekeningen en prachtige, nauwkeurige maquettes van wat hij zag. Hij bracht de Alpen in kaart.

Voor de hoofdpersoon gaan de zoektocht naar Jens en die naar Heim samen op. In het boek lezen we door elkaar heen waar de hoofdpersoon is, wat er eerder gebeurd is, en wat ze ontdekt over het leven en werk van Heim. Zijn jeugd, studie, carrière, huwelijk met een zelfstandige vrouw die ook studeert en arts wordt. Foto’s van landschappen, en ook oude foto’s van en door Heim gemaakt, zijn deel van het verhaal. Net als oude kaarten, brieven, tekeningen. Het is jammer dat alles in zwart-wit is afgedrukt.

Minke Douwesz: Weg

Dit boek zou ik misschien niet vanzelf zijn gaan lezen, want het uitgangspunt is nogal beklemmend: hoofdpersoon Edith verbreekt haar relatie, maar ex Norma vertrekt niet omdat ze het daar niet mee eens is. Maar Lalagè schreef vorig jaar een enthousiaste recensie, dus toen ik het in een antiquariaat zag staan heb ik het gekocht. En gelukkig maar!

Je moet wel even de tijd en rust nemen voor dit boek: het ziet er minder dik uit dan het is (573 pagina’s). Ik heb het daarom bewaard voor op vakantie. Hoofdpersoon Edith is gynaecoloog, bijna veertig, is haar proefschrift over eetstoornissen en lichaamsbesef aan het afronden en woont samen met Norma in een oude boerderij op het platteland. Daar zijn ze samen gaan wonen vanwege de rust en de ruimte, ze hebben twee ezels, katten en een hond. Alleen is hun relatie daardoor wat in het slop geraakt. Edith werkt hard en heeft door haar onderzoek weinig tijd over om leuke dingen met Norma te doen, en er moet ook altijd nog wel iets gebeuren aan het huis. Norma daarentegen werkt niet, ze heeft regelmatig heftige migraine-aanvallen en is druk bezig met al het onrecht in de wereld en dan vooral het onrecht dat dieren aangedaan wordt. Toen ze nog apart van elkaar in de stad woonden, was dat verschil in leeftempo wel fijn: Edith was in het weekend bij Norma en kwam al wandelend met haar tot rust. Maar nu breken de verschillen hen op. En als Edith enthousiast vertelt over een collega op haar werk wordt Norma jaloers.

Daniel Keyes: Flowers for Algernon

Dit is het verhaal Charlie Gordon, een man met een zeer laag IQ. Hij is best tevreden met zijn leven, werkt in een bakkerij en gaat ’s avonds naar school om te leren lezen en schrijven. Want dat wil hij heel graag: slimmer worden.

Het boek (eerst als kort verhaal verschenen in 1959, de roman stamt uit 1966) bestaat uit “progress reports” die Charlie zelf schrijft, eerst moeizaam en slecht gespeld, later steeds beter. Charlie wordt namelijk uitgekozen om als eerste mens deel te nemen aan een experiment: hij krijgt een hersenoperatie met als doel slimmer te worden, geniaal zelfs. Dat is al gelukt bij een labmuis, Algernon. Die muis is aan het begin van het boek zelfs veel slimmer dan Charlie, Algernon kan doolhoven veel sneller oplossen dan hij.

Nova Jacobs: The last equation of Isaac Severy

Een roman over de mysterieuze dood van een wiskundige, zijn geadopteerde kleindochter die een boekhandel runt en een zoektocht naar wat er gebeurd is aan de hand van een raadselachtige brief: als ik dat lees op de achterflap van een boek word ik toch even sceptisch. Klinkt leuk, maar is het niet te cliché?

Dan is voor mij de doorslaggevende factor uiteindelijk niet of het verhaal al dan niet heel origineel is, maar voornamelijk hoe het boek geschreven is en of de personages overtuigend worden neergezet. En hoe er over wiskunde gesproken wordt, natuurlijk.

Rascha Peper: Wie scheep gaat

Van de boeken die ik van Rascha Peper heb gelezen is dit verreweg het dikste, 480 bladzijdes. Qua thema’s en personages lijkt het wel op sommige van haar andere boeken: een beetje een nerdachtige onderzoeker, de stad New York, een verhaal uit het verleden dat nog invloed heeft op wat er nu gebeurt.

Dat verhaal is de verdwijning van Hanna. Ze is twee jaar geleden verdronken toen ze met haar nieuwe liefde op een bootje zat dat verging. We lezen per hoofdstuk over het leven van verschillende personages die als verbindende (of juist: splijtende) factor Hanna hebben. Nichtje Emma, vader Alphons LeCoultre, exen Gerard en Robin die ooit elkaars beste vrienden waren, en dan is er nog een man die bij allerlei huizen binnensluipt omdat hij geilt op lades met damesslipjes. Hij heeft Hanna niet gekend, maar zijn rol in het verhaal blijkt cruciaal te zijn voor de lezer. En dan zijn er nog de blauwe badeendjes.

Ellen de Bruin: Onder het ijs

Wat een fijn boek is Onder het ijs. Het eerste grote pluspunt is natuurlijk al dat de hoofdpersoon een jonge, ambitieuze, vrouwelijke bètawetenschapper is.

Bas doet onderzoek naar fossiele dinoflagellaten (niet díe dino’s!, microfossielen van eencelligen). Haar begeleider Reinier, op wie ze stiekem verliefd is, overlijdt plotseling aan het begin van het boek. Hij zou meegaan op een expeditie naar de Noordpool, op een schip dat grote boorkernen uit de grond kan halen. Aan de dinootjes die daarin voorkomen kun je zien hoe oud het materiaal is en ook wat voor omstandigheden er toen heersten. Hij wil daarmee onderzoek doen naar klimaatverandering en wellicht uitvinden hoe de Noordpool na een wat warmere periode weer is afgekoeld.

Rascha Peper: Een Spaans hondje

Jullie konden hier en hier al eerder lezen over mijn enthousiasme over Rascha Pepers boeken, en ook dit is een fijn boek!

In Een Spaans hondje volgen we drie broers. Het verhaal begint op de begrafenis van hun moeder. Victor is de oudste broer. Hij is eigenlijk in zijn vaders voetsporen getreden als architect, maar het enige ontwerp dat echt van hem alleen was en ook daadwerkelijk is uitgevoerd is een neppe ruïne op een landgoed waar niemand mag komen kijken. Hij werkt nu in het zandkastelenbedrijf van middelste broer Jasper. Victor en Jasper ergeren zich mateloos aan elkaars karakters en gedrag.

Rascha Peper: Handel in veren

Ik las al een paar enthousiaste stukjes over Rascha Pepers boeken bij Lalagè leest. Toen ook een collega mij vorige week de boeken van Rascha Peper aanbeval besloot ik het dus maar eens te proberen. En dat was terecht: wat een mooi boek is dit!

Handel in veren is meteen Pepers laatste boek: ze was aan een groot project bezig toen ze ernstig ziek bleek te zijn. Uiteindelijk lukte het haar nog net om er een samenhangend verhaal van te maken voor ze overleed.

Dit boek gaat over Wendela (Wendy) en haar oma. Oma Minke besluit om haar geheim met haar kleindochter te delen, en om het gesprek op gang te brengen verstopt ze een oude ansichtkaart van haar minnaar van lang geleden in een handtasje dat Wendy van haar leent.