Nina LaCour: We are okay

Het eerste dat opvalt aan dit boek is de prachtige kaft. Het boek lijkt daardoor van de buitenkant bijna een graphic novel, maar dat is het niet, het is een young adult roman. Het verhaal begint als kamergenoot Hannah vertrekt van de campus voor de kerstvakantie. Net als alle andere studenten. De enige die overblijft is Marin.

Want zij kan nergens heen. Maar morgen komt Mabel. Marin probeert haar kant van de kamer nog wat aan te kleden, ze wil niet dat Mabel ziet hoe zielig haar leven eigenlijk is. Langzaam komen we erachter dat Marin een tijd geleden heel haar oude leven in de steek gelaten heeft. Ze is in haar eentje naar de universiteit vertrokken en heeft niemand meer gesproken. En dat heeft alles te maken met het overlijden van haar opa, bij wie ze woonde sinds haar moeder toen ze klein was overleed. Iedereen lijkt herinneringen aan haar moeder te hebben en allerlei mensen herkennen haar als “dochter van”, maar zelf heeft ze die herinneringen niet.

Maar waarom heeft ze zo hals over kop alles achter zich gelaten? Wat is er gebeurd toen haar opa overleed? Waarom heeft ze zelfs op Mabels berichtjes niet gereageerd?

Het boek vertelt een verhaal over rouw en geheimen, over de grens tussen excentriek en in de war van verdriet. Over omgaan met het gegeven dat de dingen anders waren dan je dacht, en dan toch weer mensen durven toelaten. De desolate campus in de kerstvakantie, de sneeuw, de subtiele momenten in haar vriendschap met Mabel, het is allemaal heel mooi beschreven. Ik wil niet méér verklappen, maar het is de moeite waard om dit boek te gaan lezen.

Matt Haig: The midnight library

Nora Seed wil niet meer leven. De opmaat naar die situatie lezen we in de eerste paar hoofdstukjes: “Nineteen years before she decided to die…”, “Twenty-seven hours before she decided to die…” Nora heeft voor haar gevoel niets en niemand meer om voor te leven en besluit daar dan maar mee te stoppen.

Maar tussen leven en dood blijkt nog iets te zijn: ze komt terecht in een gigantische bibliotheek. Nora ontmoet daar de bibliothecaresse van haar oude school, een dame die op een bepalend moment aardig voor haar was, en zij legt uit hoe het werkt: in elk van de boeken staat een leven dat Nora had kunnen hebben als ze ergens op één moment een andere keuze had gemaakt. Haar leven in een parallel universum. En ze kan in die parallelle levens een kijkje nemen, of eigenlijk: meedoen, ze komt in zichzelf terecht zoals ze geweest zou zijn als…

Deborah Levy: The man who saw everything

Ik had nog nooit van deze auteur gehoord, maar ik zag dit boek liggen in een boekwinkel en het sprak me meteen aan. Dat bleek terecht: wat een mooi boek is dit!

Het verhaal begint in 1988, als hoofdpersoon Saul Adler aangereden wordt op het zebrapad op Abbey Road, beroemd vanwege de foto op het Beatlesalbum. Hij woont daar in de buurt, was in gedachten verzonken, dacht na over zijn vriendin Jennifer Moreau. Jennifer is fotograaf, ze heeft hem verboden haar uiterlijk en schoonheid in woorden te beschrijven. Ze maakt veel foto’s van hem, en ze gaat ook een foto van hem maken op datzelfde zebrapad. Die foto kan hij meenemen op zijn reis naar Oost-Duitsland, dat is een leuk cadeau voor de zus van zijn tolk, want zij is fan van de Beatles.

Rachel Joyce: Miss Benson’s beetle

Miss Benson, Margery, is een niet zo erg goede docent huishoudkunde, maar haar echte fascinatie ligt bij kevers. Toen ze klein was, in 1914, liet haar vader haar een boek over kevers zien, en hij vertelde haar over de mythische gouden kever van Nieuw-Caledonië, een kever waar geruchten over bestonden maar die nog nooit door iemand was gevonden.

Haar vader overlijdt, ze groeit op bij haar tantes, ze blíjft maar groeien en ondanks een verliefdheid op een professor uit het Natural History Museum blijft ze vrijgezel. Nu is het 1950 en door omstandigheden (zo steelt ze de laarzen van haar leidinggevende) vertrekt ze van haar school. Ze besluit eindelijk haar droom na te gaan jagen en werk te maken van een expeditie naar Nieuw-Caledonië. Dat kan ze niet alleen, ze gaat op zoek naar een assistent. Dat verloopt al niet zonder slag of stoot. Ze bereidt zich voor aan de hand van een reisboek waarvan ze zich later afvraagt of die auteur überhaupt ter plekke is geweest en ze koopt de materialen die ze nodig heeft om insecten te verzamelen.

Sander Kollaard: Uit het leven van een hond

Dit boek won onlangs de Libris Literatuur Prijs en mijn vriendin Ionica was juryvoorzitter, dus dat was een goede reden om het ook maar eens te gaan lezen.

Ondanks de titel gaat het niet over het leven van de hond, het gaat over een dag uit het leven van Henk van Doorn, het baasje van de hond. De hond speelt wel een grote rol in het verhaal, maar een deel van de tijd is hij er niet eens bij. Uit het leven van een man die erg van zijn hond houdt zou beter kloppen.

Die hond, Schurk, is wel een spil van Henks bestaan. En deze dag gaat het niet goed met de hond: hij lijkt soms even een vreemde, hij reageert anders. De dierenarts stelt hartfalen vast. Niets aan te doen, hij krijgt medicijnen om vocht af te drijven, hij zal niet meteen doodgaan, hij heeft nog wat tijd.

Emma Gannon: Olive

Ik wilde dit boek graag goed vinden, het onderwerp is wel origineel voor het genre: het gaat over Olive, een vrouw van 33 die geen kinderen wil. Maar het viel tegen. Het was nog meer chicklit dan ik had verwacht, maar vooral: ik vond het gewoon niet zo goed geschreven. Meestal bespreek ik boeken die ik niet zo goed vind niet, maar dit boek krijgt veel sterren op Goodreads en krijgt vanwege het onderwerp best veel aandacht, dus ik wil het deze keer toch doen.

Olive schrijft voor .dot, een hip magazine voor vrouwen, en ze had een relatie met Jacob die stukgelopen is omdat hij graag kinderen wil en zij niet. Verder is een grote rol weggelegd voor de vriendinnen die ze al van jongs af aan heeft: Bea, Cecily en Isla. Nou vind ik het al niet zo geloofwaardig dat je jeugdvriendinnen bent en dan ook nog alle vier op dezelfde plek gaat studeren en in hetzelfde huis gaat wonen, verder lijkt die hechte vriendschap te berusten op gedeelde jeugdervaringen, veel drank en feesten, en ze tutten zich samen op en kruipen bij elkaar in bed als ze een kater hebben. Eigenlijk is hier al duidelijk dat ik niet de doelgroep ben, aan dat kleffe gedoe in zo’n groepje zou ik echt niet moeten denken, ook niet toen ik twintig was.

Maar nu zijn ze dus vooraan in de dertig en beginnen hun levens uit elkaar te lopen: Bea heeft drie kinderen, Cecily is zwanger, Isla is bezig met IVF en Olive worstelt met dat ze geen kinderen wil, maar door de ervaringen van de anderen is er voor haar eigenlijk geen ruimte om daar met haar vriendinnen over te praten. Ik kan me voorstellen dat dat lezers in zo’n zelfde situatie aan kan spreken, maar Olive reageert daar wel erg onvolwassen op.

Er staan enkele spoilers in het stukje hieronder.

Emily St. John Mandel: The glass hotel

Ook naar dit boek keek ik uit: ik was een paar jaar geleden erg onder de indruk van Station Eleven (een boek over wat er gebeurt na een grieppandemie, ik krijg ook zin om dat boek te gaan herlezen).

The glass hotel begint bij het einde: Vincent valt in zee vanaf een schip. Vincent blijkt een vrouw te zijn, genoemd naar dichter Edna St. Vincent Millay, en haar leven is de leidraad van dit boek, al zijn er veel meer personages, waaronder haar halfbroer Paul.

Het hele boek ademt hoe levens andere wendingen kunnen nemen door bepaalde gebeurtenissen, hoe een toevallige ontmoeting alles kan veranderen. Dat geldt voor Vincent als ze Jonathan Alkaitis ontmoet, ze wordt voor de buitenwereld zijn veel jongere echtgenote, maar alleen zij weten dat ze niet echt getrouwd zijn. Zo komt ze terecht in een andere wereld: die van het geld. In die wereld maakt het eigenlijk niet meer uit waar op de wereld je bent, het feit dat je geld hebt verandert alles.

David Mitchell: Utopia Avenue

Ik keek al lang uit naar dit boek, zoals ik hier al schreef: toen het boek werd aangekondigd ben ik The thousand autumns of Jacob de Zoet eindelijk gaan lezen, en inmiddels heb ik ook The Bone Clocks herlezen.

En dat kwam mooi uit, want dit zijn de boeken die het meest direct aansluiten bij Utopia Avenue, al zien we ook elementen uit Cloud Atlas langskomen. Dit nieuwe boek speelt duidelijk weer in het Mitchell-universum dat vele eeuwen omspant, waarin dezelfde personages in verschillende boeken opduiken, terwijl toch elk boek ook zijn geheel eigen verhaal vertelt.

Toch is Utopia Avenue anders dan bijvoorbeeld The Bone Clocks of Cloud Atlas, want in die boeken werden volgens een bepaalde constructie verhalen in verschillende tijden aan elkaar gekoppeld, inclusief verhalen uit de toekomst. Dat is in Utopia Avenue niet het geval, het speelt zich binnen enkele jaren af (al zitten er wel terugblikken in) en het gaat steeds over dezelfde vier hoofdpersonen, in die zin is het verhaal overzichtelijker.

Hank Green: A beautifully foolish endeavor

Dit boek is het vervolg op An absolutely remarkable thing. Omdat ik de details van dat boek nogal vergeten was heb ik dat eerst herlezen, en meteen daar achteraan las ik dit nieuwe (en laatste) deel. Als je deel 1 nog niet gelezen hebt: er staan spoilers in dit stukje, omdat er anders over deel 2 maar weinig te vertellen valt.

Pauline Slot: Dood van een thrillerschrijfster

Een boek over schrijvers en schrijven. Dat soort boeken zijn er natuurlijk een heleboel, mensen schrijven tenslotte over wat ze kennen en nou ja, het schrijven is wat schrijvers kennen. Selma Hoogstins is schrijfster van literatuur en ze heeft een paradijselijk huis in Griekenland waar ze schrijfretraites organiseert. Mensen komen een weekje, krijgen rust, een fantastisch uitzicht over een baai, heerlijk eten en schrijfcoaching. En daar komen uiteraard alle denkbare schrijftypes op af.

De beroemdste gast deze week is thrillerschrijfster Esther Noordvlucht, je kunt wel raden op welke schrijfsters zij gebaseerd is. Selma kijkt neer op haar stijl, uit nieuwsgierigheid gaat ze dan toch die beroemde literaire thriller De Vinex-club maar lezen, en zo krijgen wij als lezer de plot in een paar alinea’s voorgeschoteld. Maar Esthers verkoopcijfers zijn jaloersmakend.

Selma heeft haar huis zelf gekocht toen het nog een bouwval was, samen met Stephen, de man die ze daarna ontmoette, heeft ze de boel opgeknapt, en eigenlijk doet Stephen dat nog steeds. Hij klinkt als de ideale man en veel verder ontwikkelt hij zich niet in het verhaal, al lijkt hij soms net wat minder Selma’s kant te kiezen dan normaal.